Taptoe Brussel - mooiste lokatie van dit seizoen. Ook al was het plein zelf niet optimaal (iets te ondiep en “heerlijk” lopende kinderkopjes), de Grote Markt van de Belgische hoofdstad was wat entourage betreft de absoluut mooiste lokatie van al onze taptoes dit seizoen! Met de schitterende gevels rondom het plein en het magistrale stadhuis heeft de Brusselse Grote Markt onder het kunstlicht iets sprookjesachtigs. Een groot contrast met de wijken waardoor we Brussel binnen waren gereden. Veel grauwe straten en panden deden ons denken aan noord Frankrijk. Tegen half zes werd de club bij de kleedruimte opgewacht en was er nog wat vrije tijd voor de warm-ups. Op verkenning naar de Grote Markt hoefden we maar tussen de vele Japanse toeristen door te kijken om een glimp op te vangen van Manneke Pis, die één van zijn vele pakken aanhad. Op de Grote Markt zelf was nog niet echt duidelijk dat daar die avond een taptoe plaats zou vinden. Weliswaar was het midden van het plein min of meer al afgezet met groene hekken, maar toeristen liepen nog druk fotograferend heen en weer over het plein. Bij een soort muziektempel speelde een jazzy bandje - een gelegenheidsensemble van één van de Oost-Europese deelnemers aan de taptoe. De terrassen waren nog goed gevuld en slechts een kleine open wagen voldeed als tribune. Op het eerste gezicht dus niet echt het beeld wat we verwachtten van een taptoeterrein. Toen we een tweetal uur later - na de warm-ups - bij de Grote Markt aankwamen en de eerste paar korpsen ons waren voorgegaan, werd wel duidelijk dat het er daar in Brussel heel anders aan toe gaat wat binnenloop van publiek betreft. Rondom het plein had zich een massa volk verzameld om deze internationale muzikale avond mee te kunnen maken. Rijen dik stond men achter de hekken en genoot men van de korpsen die het plein vulden. Marsmuziek,…. Vooral heel veel marsmuziek was het wat het publiek te horen kreeg. Erg traditioneel allemaal. De Politieharmonie uit Charleroi opende de avond. Het meest bijzondere aan hen was wel dat er nog maar een drietal politieagenten meespelen, en dat de rest allemaal import is. Nog een opmerkelijk iets aan dit korps is dat ieder lid per optreden betaald wordt voor het spelen in deze vereniging. (een ideetje voor Jubal??) Puur militaire marsen vormden het repertoire. De enige variatie was misschien dat er een paar buitenlandse marsen tussen zaten. Zij hadden de dag ervoor speciaal een vijf uur durende (drill)repetitie gehad om het rondje over het plein marcheren te oefenen. Veel verder dan dat kwam het korps niet. De Somme Battlefield Pipe Band deed met hun outfit (kilts) en instumenten (doedelzakken) Schots aan, maar kwam simpelweg uit Frankrijk. Ja,… wat moet je ervan zeggen… Je houdt ervan of niet. De uit het Belgische Roesselare afkomstige Roesselare Gildemuziek was aan de beurt toen Jubal de straat die toegang gaf tot het plein inkwam. Te vroeg uit de warm-up gehaald door de organisatie, die vond dat we haast moesten maken om richting plein te gaan. Daar aangekomen bleek dat het programma een dik half uur was uitgelopen en dat we pas rond kwart voor negen aan de beurt zouden zijn. De Roesselare Gildemuziek is een voor Belgische begrippen groot korps, dat dan ook geen problemen had het hele plein te vullen. Nee,… geen drill, maar meer formatielopen en een aantal keren counteren. Muzikaal goed, maar ook weer weinig afwisseling. Het tweede deel van hun show werd stilstaand richting stadhuis gespeeld. Op de galerij van het stadhuis hadden de bobo’s (VIP’s) hun plekje ingenomen om het schouwspel te kunnen zien. Het was om een uur of zeven flink gaan regenen, dus het zag er aanvankelijk naar uit dat voor ons een gladde bedoeling zou worden op de kinderhoofdjes op het plein. Toen de volgende groep het plein betrad, dacht iedereen terug aan de eindeloos lange finale in Rastede begin deze zomer: Een Poolse dansgroep. En toen de zangeressen achter de microfoons op het podium plaatsnamen, wisten we het eigenlijk zeker. De Wojtek en Laikonik groep uit Polen danste en zong er op los. Gelukkig duurde hun optreden korter dan in die bewuste finale in Rastede. Als laatste groep voor Jubal ook een Oost-blokker, al had hun outfit meer weg van een gezellige Oostenrijkse dijenkletser-band: De Papirinski Pihalni Orkester Vevce was te gast uit het verre Slovenië. In een rustig tempo werkten zij hun repertoire af. Jubal zorgde voor de nodige opschudding op het plein. Al was het alleen al het oprijden van het pitmateriaal. Na een anderhalf uur marsen hebben we het Belgische publiek daar flink wakkergeschud. De openingshit van Ya Gotta Try stond als een huis en de gevel van het stadhuis fungeerde als een perfect klankbord. Over de akoestiek hadden we deze avond niet te klagen. De klanken bleven prachtig hangen tussen de hoge gevels rondom het plein. Massaal in de hits en ook mooi vol en rond in de rustigere passages in o.a. de ballad. Het slot van Sing Sang Sung oogstte ook hier het nodige succes. Veel leden van de Politieharmonie Charleroi hadden een plekje vooraan opgezocht (wellicht ingefluisterd door de twee leden van het vroegere Borsalino drum & bugle corps uit Auvelais, die nu bij deze harmonie spelen). Zij genoten met volle teugen. Ook in Brussel kreeg Jubal het luidste applaus van de avond. Na ons was het nog de beurt aan de harmonie Pandore uit Brussel, gestoken in originele kledij van de Rijkswacht. De paarden die in het programma aangekondigd stonden, waren kennelijk op stal gebleven. De finale - de apotheose van de avond, zoals het programma aankondigde - was een mooi plaatje. Alle (andere) korpsen speelden gezamenlijk “Amazing Grace” en “Ode An Die Freude”. Men had aanvankelijk graag gezien dat Jubal dat ook mee zou spelen, maar gezien onze (G)bezetting was dat niet zo’n goed idee. Wij mochten een eigen nummer ten gehore brengen: You’ll Never Walk Alone. Taptoe Brussel was de inleiding voor een mooie seizoensafsluiting voor 2002. We hebben nog een paar toppers te gaan: 21 september het feestje van ons eigen Jong Jubal; de dag erna onze clinic-open dag; 13 oktober nog even heen en weer naar Frankrijk, het eerste weekend november de filmopnamen in Duitsland en op 9 november de thuiswedstrijd voor 33% van onze snareline tijdens de Bandshow Taptoe in het Belgische Oostende.