Het geheugen van A.P. valt het beste te omschrijven als een zeef. Maar één column uit de rijke geschiedenis staat mij nog haarfijn bij. Twee jaar geleden, mei 2005, schreef ik een verhaaltje over een rijke meneer die een ambitieus plan had om een megacorps op te richten. Met 135 man zou er worden opgetreden in binnen- en buitenland. Het meest ambitieus was misschien wel het plan om aan het complete DCI seizoen mee te doen, uiteraard in de Division 1. Voor minder deden we het niet. Geld speelde uiteraard ook geen rol: instrumenten, vervoer, staff en zelfs leden zouden handje contantje worden betaald. De drumcorps wereld is al niet zo groot, maar hij was bij de bekendmaking toch nog te klein. Er werd een leegroof bij de corps verwacht en alle goede leden en staffers zouden zonder blikken of blozen worden opgekocht.

Ook ik had zo’n m’n bedenkingen, want een drumcorps veranderen in een bedrijf (want dat is het eigenlijk) heeft nog nooit iets moois opgeleverd. En als er wel iets moois uit is voort gekomen, dan was het meestal van korte duur. Aan de andere kant zou het natuurlijk wel voor velen de ultieme droom zijn om met een Europees corps Amerika te veroveren. De meningen waren dus verdeeld. Hoe dan ook, de initiatiefnemer liet zich dat jaar met z’n grote auto én “persoonlijke medewerker” op diverse evenementen zien waar hij vol trots en voor iedereen die het wilde horen zijn plannen ontvouwde. De plannen werden ook nog eens wilder en wilder. Hij was zelfs van plan om de DCI top 6 naar Nederland te halen voor een soort “tour of champions”. Wederom ambitieus en knap, want we weten allemaal hoe moeilijk het is om überhaupt één Amerikaans corps naar Nederland te halen. Het zou allemaal in 2007 van start gaan.

Het is 2007 en alweer zes maanden lang, inderdaad: de tijd vliegt! Maar waar ik ook kijk, aan wie ik het ook vraag, waar ik ook zoek, dat fantastische megacorps van 135 man is in geen velden of wegen te bekennen. En die DCI top 6 heef de vliegtickets naar Schiphol ook nog niet gekregen, althans niet dat ik weet ( en ik weet natuurlijk heel veel!) Misschien ben ik voorbarig en komt er straks een enorme hoge hoed waar van alles wordt uitgetoverd, maar dan hadden we zo langzamerhand al wél wat moeten horen. De enige geruchten die mij bereiken is dat potentiële leveranciers die zijn benaderd door onze rijke weldoener ook beginnen te twijfelen. Bussen, trucks, instrumenten: alles is besteld en in optie gezet, maar daar houdt het ook op. Is onze rijke weldoener wel zo rijk?

Mij wordt vaak cynisme verweten. Nou, dat komt door dit soort plannetjes die met veel bombarie worden aangekondigd, maar waar we nooit meer iets van horen. We hebben het met z’n allen al iets te vaak meegemaakt. Al die Amerikaanse corps die zouden komen, nieuwe competitie-vormen die werden geïntroduceerd, nieuwe organisaties, nieuwe drumcorps en ga zo maar door. Allemaal met prachtige worden de wereld ingebracht, maar een vroege dood gestorven.

Bij het megacorps ging het in mijn ogen iets verder dan de figuurlijke zeepbel. Dit klonk serieus en de mensen die er achter zaten waren ook serieus. Maar helaas, deze zeepbel staat op het punt doorgeprikt te worden en uit elkaar te spatten als dat inmiddels al niet is gebeurd. Ik begrijp dat onze weldoener niet meer zo actief is met mooie praatjes en warme contacten dan twee jaar geleden, maar misschien bloeit ‘ie nog een keertje op. In ieder geval: nu de A.P.’s toch lekker interactief zijn geworden (bedankt voor alle reacties), ben ik benieuwd of er mensen zijn die ooit nog wat hebben vernomen van dit prijzenswaardige initiatief. Ik zie het niet, maar misschien loop ik wel hopeloos achter.

a.p.