Half zeven hebben we het repetitie programma weer opgepakt en een goede twee uur aan coördinatie van Scene 1 gewerkt. Qua drill loopt het veel lekkerder nu. De hornmove blijft riskant, en enkele brassleden gingen ook onderuit.

We mochten ook ’s avonds van het hoofdveld, een klein stadionnetje met tribunes en een toren met persbox, gebruik maken. Zelfs de verlichting werd speciaal voor ons aan gedaan, ook al stopte de repetitie tegen negen uur. De staff had vanuit de toren een prima zicht op het veld. Tegen een rood gekleurde lucht maakten we ons op voor de runthrough. Dat was vanavond de beste run tot nu toe. Vrijwel alles waar we aandacht aan hadden besteed klikte. Muzikaal vlamde het ook. Dynamisch is het geheel sterk verbeterd en komen de mezzo forte gedeelten betere tot hun recht.

Iedereen in het corps had een erg goed gevoel over de runthrough. Deze stap is gemaakt, en nu gaan we verder. Morgen de belangrijkste contest in deze tour. In Michigan City wordt de plaatsing voor DCI Prelims bepaald, dus aan het einde van de avond weten we waar we staan en als hoeveelste we ons plaatsen. Dat wordt een spannende dag! Alle Division II & III corps zijn in Michigan City aanwezig dit weekend. Zaterdag was de eerste ronde met de helft van de corps.

De aanvankelijk geplande vertrektijd van 23:00 uur werd ruim gehaald. Het opruimen en aanvegen van de zalen verliep zo vlot, dat we al om half elf van Berlin Center weg konden rijden.

Inmiddels is het 4 uur in de ochtend (lokale tijd) en zijn we veilig en wel in Michigan City aangekomen. Vandaag gaan beide buschauffeurs ons verlaten. Terry heeft een bruiloft van zijn zoon, en Dorsey staat voor een andere rit gepland. Toffe gasten deze twee. Ze doen niet onder voor Mike en Paul van onze 2002 tour, hoewel die nog meer bij het corps betrokken waren, en ook doodleuk met het pitmateriaal mee sjouwden. Vanavond dus twee nieuwe chauffeurs voor de laatste week. In die laatste week wordt er niet zo bar veel meer gereden. Zodra we in Monticello aankomen is het verder in feite allen maar heen en weer naar Camp Randall Stadium in Madison. En dat is goed voor zo’n 40 mijl enkele reis. Dus dat valt allemaal wel mee.

Op dit moment zitten Bert en ik in de auto onderweg naar Chicago O’Hare om Angelique en Niek op de luchthaven te brengen. Helaas verlaten zij ons een week voor het einde van de tour en vliegen ze vandaag (zondag) vanaf O’Hare terug naar Nederland.