Jaja mensen, nu de “showtjes voor het eggie” weer zijn begonnen valt er een hoop te melden, want de roddels en nieuwtjes volgen elkaar in rap tempo op. Om met het goede nieuws te beginnen: we kunnen uitslapen!!!!! DCE is verstandig geworden en gooit voor de prelims in Rotterdam niet meer alle corps in één grote grabbelton. Nee, ze worden op basis van eerdere uitslagen in groepen verdeeld. Dat betekent dat wij pas begin van de middag aan de beurt zijn. Kijk, dat is toch wel de opsteker van de week, heeeeeeerlijk……. Vorig jaar was dat toch wel een klein rampje. Lege tribunes, slapende juryleden, ochtendmist; kortom zo’n kater-ochtendgevoel waar zelfs een show van Jubal niet tegenop kan. Een drumcorps-show om negen uur valt nou eenmaal niet te pruimen, van wie dan ook.
Maar goed, wij hoeven dus niet meer zo vroeg op. Anderen wel: DAP, DIO… sterkte! Ik weet zeker dat jullie ondanks dit vroege tijdstip toch het beste uit jezelf weten te halen. Maar als je het niet erg vindt, draai ik me nog een keertje om. Zuur zijn ze natuurlijk wél een beetje, zou ik ook zijn. Hele discussies dat het niet eerlijk is en zo, dat de late groep D maar als eerste moet, dat hierdoor de eerste deelnemers sowieso geen kans meer maken. De mooiste opmerking is dat DCE de bezoekers maar moet verplichten om voor half tien ’s ochtends binnen te zijn, daarna gaan de hekken dicht. Ik heb er hard om gelachen, ik zou iedereen ook nog vastbinden, dan weet je zeker dat niemand wegvlucht bij het optreden van een zwakke broeder. Misschien is een leugendetector ook nog een goed idee voor de juryleden.
Onder de vele deelnemers van de DCE-finals ook steeds meer Engelse corps. Ze zijn van harte welkom, sterker nog: Nederlanders lopen met ze weg! Oh, oh, oh wat zijn die Engelsen toch goed en wat moeten wij toch oppassen. Ik begrijp het nooit zo goed, maar kennelijk hebben alle Nederlandse drumcorps-fans al een bezoekje gebracht aan het Verenigd Koninkrijk om te zien hoe goed corps als Senators en Kidgrove Scouts bezig zijn. Laat ik niet te krampachtig reageren, het is natuurlijk een verrijking voor DCE dat Engeland oprukt. Ze moeten ook wel, want in eigen land is het vrijwel continu hommeles. Zo één keer per maand is er een vette rel; meestal uitgevochten op discussie-sites die dan vervolgens weer gesloten moeten worden. Nu gaat het om de beslissing van Senators om dit seizoen bij DCUK in exhibition mee te doen. Heeft alles te maken met die belachelijke leeftijdsgrens waar Senators niet meer aan kan voldoen, of je moet met vijftien puisterige pubers de pot willen pakken. Ze moeten dus haast wel naar DCE, waar ze zich niet druk maken over leeftijden, al ben je tachtig. In het Engeland vinden ze het een schande, ik zeg: kijk effe in de spiegel en schaf die belachelijke regel af.
Dat Nederland steeds meer “ver-Engelst” bewijst ook een grappig voorval op het eerste, oerhollandse contest van DCN, u weet wel; die prachtige nieuwe organisatie die niets, maar dan ook helemaal niets met DCE te maken heeft. Aan dit contest deed ook een Engels corps mee, vond ik al vreemd, maar laat ik wederom niet te krampachtig zijn. DCN, dat staat voor Drumcorps NEDERLAND, heeft besloten dat de juryleden hun tapes in het Engels inspreken, ook die van de Nederlandse deelnemers. Het moet toch niet gekker worden! Ik ben al geen voorstander van het initiatief dat DCN heet, maar als je het doet, laten we het dan ook goed ,en dus lekker op z’n Hollands, doen. En als de Nederlandse juryleden zonodig moeten oefenen op het Engels inspreken, dan stuur je ze maar naar een taleninstituut.
Genoeg van dit alles, laten we ons met Jubal richten op de komende drukke maanden met als hoogepunt, natuurlijk het grote Amerika-avontuur. De afgelopen weken zijn we nog redelijk gespaard gebleven, maar nu gaat het echt los en lijkt er tot half augustus geen eind meer aan te komen. Fijn daarbij is dat alle volksbuurten van Nederland ook helemaal achter ons staan en ons volledig steunen met onze USA-tour. Ze versieren de straten in de vaste Jubal kleur oranje. Hartverwarmend, de countdown is ingezet: Hup Jubal Hup!
a.p.