Fawlty Towers

02 februari 2010

AP

Fawlty Towers is een Britse TV-serie uit de jaren zeventig. De serie gaat over een armoedig familiehotelletje met veel gangen en trappen in het zuiden van Engeland. De eigenaar, John Cleese, is een bozig typetje dat graag z’n gasten schoffeert. Geweldige serie, vaak herhaald, vaak om gelachen. Afgelopen weekend sliep ik in Fawlty Towers, op steenworp afstand van het clubhuis van The Pacemakers drum and bugle corps. Want daar werd het jaarlijkse congres gehouden van Drum Corps Europe. Vorig jaar voor het eerst, toen was het best interessant, maar op één dag heen en weer rijden was eigenlijk niet te doen. Dus dit jaar nog maar eens kijken, samen met vijf Jubal-collega’ s in een busje door de tunnel, met hotelovernachting. Het werd een memorabel weekend met veel ‘goede discussies’ én een bozige barvrouw van Fawlty Towers.

Het DCE congres is niet zo’n typisch congres in een anoniem congreshotel op een troosteloos kantorenpark bij een vliegveld. Nee, ook dit jaar zaten we in het onderkomen van The Pacemakers. Een kerk met een paar bijgebouwtjes. Eén keer blazen en de hele boel sodemietert in elkaar. Een tip voor mensen die volgend jaar willen komen: zet je oorwarmers op en trek je snowboots aan, want de kachels branden wel, maar de warmte gaat er via alle kieren en gaten weer uit. Je wordt daarentegen hartelijk ontvangen met een grote kop slappe thee inclusief scheut melk, ingeschonken door een paar aardige, stevig doorkwebbelende, oma’s. Behoorlijk armoedig allemaal, maar dan kunnen we in ieder geval niet zeuren dat er teveel van ‘ons’ geld naar een dure congreslocatie zou gaan. Op deze vijfsterren plek werd trouwens ook de drumcorps-god van de wereld, DCI topman Dan Acheson en zijn vrouw, met open armen ontvangen.

Dan (ik mag ‘Dan’ zeggen) had een leuk verhaaltje over de laatste ontwikkelingen uit de VS. Dan wil het entertainment gehalte omhoog brengen, want het wordt allemaal iets te experimenteel. Goed punt, had het zelf kunnen bedenken. Hoe en wanneer bleef een beetje vaag, maar dat hou je toch met het begrip ‘entertainment’. Want wat voor de ene ‘entertainment’ is, is voor de ander oersaai. Dan Acheson wil in ieder geval geen gapende mensen meer op de tribune zien. Ook vertelde hij iets over de pre-show, waarin korpsen vóór de echte show naar hartelust een paar minuten mogen jammen met alle toeters en bellen die er bestaan. Ik voorspel jullie; dit wordt een hit en veel leuker dan de echte shows. Verder vertelde Dan dat bezoekersaantallen onder druk staan, afgelopen finals ‘slechts’ 16 duizend mensen in de stands, daar schrok ik wel van. Dan Acheson sliep samen met zijn vrouw trouwens ook in Fawlty Towers.

En toen ging het over onze eigen ‘activity’, drumcorps in Europa. DCE had een paar leuke nieuwtjes in petto, waren we in ieder geval niet voor niks gekomen. Zo wordt de ‘open class’ omgedoopt in de ‘premier class’, klinkt beter en lekkerder. Moet wel heel de tijd aan Krommenie denken en dat had weinig te maken met beter en lekkerder. Ik ben het er geloof ik wel mee eens, alleen jammer van de kampioensvlaggen die in één keer enorm zijn gedevalueerd. De cadet-class heet vanaf nu de ‘junior-class’, ook veel beter. Dat dekt de lading en wordt beter begrepen door Jan Publiek. Alleen de A-class moet nog veranderd worden. De ‘net niet klasse’ of ‘not yet class’ werden niet goedgekeurd, dus open ik hierbij een prijsvraag. Wie weet een leuke nieuwe naam voor de A-class? Een nieuwe naam die niet beter, hoger of sjieker mag klinken dan de ‘premier’ class, anders hebben we weer hetzelfde probleem. Mijn winnaar wordt als advies ingediend bij DCN en de winnaar krijgt een prachtige DCI-DVD (van Dan, had een stapeltje meegenomen, ik blijf een Hollander hè!)

Andere punten: Ierland en Duitsland komen erbij. Hoe groter de familie, hoe beter, alhoewel er natuurlijk niet veel soeps uit deze twee landen komt. De organisaties in Ierland en Duitsland lieten overigens niet zo’n beste eerste indruk achter, ze waren er niet. Aangenaam kennis maken! DCE zelf is ook bezig om het entertainment-gehalte omhoog te brengen, succes! Jubal kwam weer met z’n amplification-puntje op de proppen. Ik kon de DCE-heren horen zuchten; ‘niet weer dat gezeur’, moeten ze gedacht hebben. Maar zowaar hadden de meeste korpsen geen enkele moeite met het verder uitbreiden van de elektronica-mogelijkheden. Wij hoefden alleen maar voor te zetten, de rest kopte ‘m in. DCE ziet nog tal van organisatorische bezwaren, ik zie alleen een stopcontact waar een stekker in moet. Maar goed, op een paar verstokte old-school drumcorps fans na ("dan ken je net zo goed een MP3tje met heel je show opzetten', zucht...), zag iedereen het zitten, mee in de vaart der volkeren, op zoek naar jonge, hippe muzikanten die verder kijken dan een tuba lang is. Tegenhouden lukt niet, daar was iedereen het over eens. De pauzes werden gebruikt om de laatste roddels te bespreken, wie is er groter, wie is er kleiner, hoort erbij, maar je schiet er niets mee op. Gewoon naar jezelf kijken, dan heb je het al druk genoeg. (En ja, ik doe net zo hard mee.)

Wat mij enorm tegenviel was de opkomst. Voor de DCE finals in Kerkrade hebben zich 22 korpsen opgegeven, voor alle nationale competities nog eens tientallen korpsen. Toch hadden slechts 10 korpsafvaardigingen de moeite genomen om naar Engeland te komen voor het congres. Geen korpsen uit België, Duitsland, Italië of Frankrijk. Niet alleen schandalig, maar ook gewoon dom. Want op het DCE congres worden zaken gedaan. Jubal heeft alle juryleden natuurlijk volledig ingepakt voor het nieuwe seizoen, de eerste punten zijn binnen! Zo werkt het gewoon. Verder leer je iedereen kennen, kan je alle vragen stellen en hoor je de wijzigingen in manuals enzo (niet dat dat mij interesseert, maar toch). Vooral de afwezigheid van nieuwe deelnemers vind ik onbegrijpelijk. Wel hoog van de toren blazen dat je DCE op z’n kop gaat zetten, maar niet even de moeite nemen om je netjes voor te stellen op een congres. Een kwestie van manieren, zeg ik dan. En niet zeuren over mankracht of geld, als het lukt om met je hele club naar Kerkrade te komen, dan lukt dat ook met twee man naar London. Het was zelfs een beetje gênant. Tijden de PR-workshop zaten alleen korpsen die hun PR prima voor elkaar hebben. Juist de korpsen die er een potje van maken, met hun laatste website-update van voor de oorlog, komen niet opdagen. Een lage opkomst dus. Volgens DCE een signaal dat de meerderheid alles prima vindt, een beetje makkelijk gedacht. DCE gaat er verder niets aan doen. Ik zou het simpelweg verplicht stellen, geen congres, geen DCE deelname. Helder, duidelijk en uiterst effectief. Of werken met een openbare inschrijving, alleen mogelijk tijdens het DCE congres, moet je eens kijken hoe druk het is.

Tja, en toen de afterparty in het ‘hotel’, op loopafstand, het enige voordeel. Eerst een ontmoeting met onze kamer, nog nooit zo’n uitgeleefd en primitief hok gezien. Wat een drama, snel naar de bar dan maar. Grote pinten bier, grote pinten bier en grote pinten bier: Dat is zo ongeveer de samenvatting van de avond. Achter de bar stond de vrouwelijke versie van John Cleese, een bitch in optimaforma die steeds onvriendelijker werd. De ongeveer 25 drumcorps-mensen (inclusief Dan en vrouw) wisten de bloemetjes aardig buiten te zetten. Vooral staff en bestuur van Juliana konden er wat van, de leden zouden eens moeten weten.( Ik vrees dat ze het al weten.) Waar de Juballers onder het genot van een colaatje gewoon rustig aan een tafeltje zaten te evalueren, braken de Juliana’s de tent volledig af. Gelukkig spreken dronken mensen de waarheid en weet ik bijvoorbeeld precies hoe hun nieuwe uniform eruit komt te zien. Helaas waren de vrienden van Trix al vroeg vertrokken , die gingen in London naar de musical ‘Wicked’, kijken waar hun nieuwe show over gaat. Ik had het na zo’n lange dag niet meer getrokken. Ben benieuwd hoe ze het hebben gehad. De volgende ochtend zag ik Dan en vrouw zeer vroeg vertrekken, die wisten natuurlijk niet hoe snel ze die baggertent moesten verlaten.

Verder nog spannende dingen besproken in Engeland? Niet echt, het was goed om er te zijn, maar er zijn geen nieuwe, revolutionaire inzichten gepresenteerd. Hoeft en kan ook niet elk jaar. Elkaar spreken in een andere setting, en niet in alle haast bij de uitgang van een stadion, is ook heel wat waard. Het DCE congres rules, ben er volgend jaar weer bij, maar Fawlty Towers laat ik dan links liggen. Iets meer niveau (en een douche met warm, stromend water) kan geen kwaad.

a.p.