De echte uitslag

28 september 2008

AP

De jury kwam gisteravond met zijn harde oordeel, ik kom nu met mijn harde oordeel.

Ik eindigde mijn vorige column met de woorden dat de finals altijd anders verlopen dan je van te voren denkt. Ruim twintig jaar loop ik mee in het wereldje en het is nog nooit anders geweest. Afgelopen zaterdag was weer zo'n klassieke finals-dag. En laat ik dan maar gelijk het hoge woord eruit gooien. Ik vind het werkelijk onbegrijpelijk dat Senators heeft gewonnen en dan ook nog eens met zo'n puntenverschil. Onbegrijpelijk, onbegrijpelijk, onbegrijpelijk.... voor elke show een "onbegrijpelijk" . Zo te horen ("boeoeoeoeoe") was ik niet de enige in Kerkrade die er geen bal van snapte. Om over "de meest maffe verdeling van de caption-awards ooit" nog maar te zwijgen. Iedereen een prijsje, iedereen blij, moet de jury gedacht hebben.

Mijn uitslag na het zien van alle shows: Beatrix had moeten winnen, Jubal nipt tweede, Juliana knap derde, Senators terecht vierde, Kidsgrove keurig vijfde en Millennium veelbelovend zesde. Kortom; de jury heeft zich met hún uitslag (want dat is namelijk niet de ware uitslag) volledig vervreemd van het publiek dat met grote vraagtekens achterbleef. Een kwalijke zaak. Het symbolische antwoord van het publiek? Het massaal leegstromen van de tribune voor aanvang van de "kampioenshow". Het zegt genoeg, want als het écht kampioen-waardig was geweest, was iedereen blijven zitten om te genieten. Helaas viel er niet veel te genieten. Natuurlijk zullen de "echte" serieuze kenners het volledig met me oneens zijn. Maar elk normaal mens dat gisteravond op die tribune zat, weet dat dit niet klopte en zeker niet met zo'n belachelijk groot verschil. Foei jury! Ik mag hopen dat hier het laatste woord nog niet over gesproken is.

Iedereen heeft het altijd over die strakke Engelsen. Maar ik vond Senators veel minder clean dan vorig jaar en ook het totale programma sprak me veel minder aan. Geen enkel WOW-moment gehad, ik vond de brass soms ronduit vals en er was eerlijk gezegd niet doorheen te komen. Bij DCI zouden we zeggen: "een hamburger-momentje" . De loopstijl is goed, maar het kunstje kennen we nu wel. Want die loopstijl is zo goed, omdat ze dan niet of nauwelijks spelen. Er wordt alleen muziek gemaakt als ze stilstaan. Bij de drumbreak wordt er niet gelopen, dat is zo jaren tachtig! Geen impact, geen emotie en dat betekent voor mij geen drumcorps. Het was klinisch zonder ook maar één keer een klik met het publiek te maken. Drumcorps is theater, er zitten mensen op de tribune die vermaakt willen worden, maar d¡t woord staat niet in het Engelse woordenboek denk ik.

De jury heeft het altijd gedaan, tuurlijk, maar dat is een dooddoener en het betekent niet dat we daarom maar onze mond moeten houden. We zullen moeten optreden. Als deze jury in de toekomst blijft kiezen voor saaie,klinische shows waar je spontaan depressief van wordt, dan zouden weleens meer korpsen dit voorbeeld kunnen gaan volgen. Want kennelijk kan je alleen zó winnen. Alleen met je beste leden een clubje van een man of veertig op het veld brengen en zoveel mogelijk lijntjes kantelen in tien minuten tijd, de muziek is bijzaak en wat het publiek er van vindt telt niet. Als dit gebeurt, dan betekent dat de doodsteek voor drumcorps. Dan denkt het publiek toedelodoki, ik pak wel een dvd'tje met oude shows uit het verleden. Als dit soort wazige niks-shows de toekomst zijn, dan houd ik het voor gezien.

Juliana is de morele winnaar van de avond, de vierde plaats is de kroon op hun beste show ooit. En dan ook nogeens Best Brass binnenslepen, ik gun het ze van harte! Heb nog nooit zo'n blije (en dronken) captionhead brass gezien en gesproken, voor zover dat nog kon. Maar alle toeschouwers in Kerkrade, met de Zeeuwen zelf voorop, waren wel zeer verbaasd over dit "kadootje". En met alle respect voor Juliana, vijf volle punten omhoog gaan in een paar uur tijd, dat kan gewoon niet. Ik heb de avondshow gezien, die was niet vijf punten beter dan 's middags. Vijf volle punten, daar doe je meestal maanden over om dat erbij te krijgen, niet bij het DCE juryteam, daar kan alles! Als je de captions bestudeert dan zie je dat een bepaald jurylid 's avonds een compleet ander Juliana heeft gezien en daarvoor ook onevenredig veel extra punten geeft. Of misschien is hem wel verteld dat hij een ander Juliana moest zien. Overigens is ook dat van alle jaren. Er is altijd wel één jurylid die rare bokkensprongen maakt en de hele boel overhoop gooit en niet nadenkt wat de gevolgen zijn voor een vereniging. Ik vind het altijd verbazingwekkend dat collega juryleden kennelijk de schouders ophalen en er niets aan doen. Schaf die prelims maar gewoon af, het slaat nergens op. Je kan er als vereniging niet op bouwen, want je weet dat het 's avonds een grote tombola wordt. Tuurlijk zijn er verschillen tussen 's middags en 's avonds, maar dat zijn details en geen compleet nieuwe inzichten. Maar goed, het zal Juliana allemaal een rotzorg zijn, zij genieten en dat hebben ze meer dan verdiend. Nu volhouden en blijven groeien. Trouwens, waar waren de zandzakken gebleven?

Jubal kwam dus uit op de derde plaats, het verschil met Juliana was in mijn ogen veel te klein. 's Middags vier punten (vond ik al veel te weinig), 's avonds nog geen punt, ook weer onmogelijk! Zeker na het zien van de weergaloze show van Jubal die beter was dan overdag. Best percussion is meer dan verdiend, en ik geloof dat de rest van Europa daar ook wel vrede mee heeft. (En zo niet, dan toch!) Ik heb genoten van begin tot eind, ik heb de staff na afloop nog nooit zo uit z'n dak zien gaan. De tribune ontplofte, het spetterde aan alle kanten, kijk, dát is drum corps!

En dan Beatrix. Beatrix is genomen, en hard! En dat is niet terecht. Beatrix was top dit seizoen, in Hilversum heet dat "tob" volgens mij. Nou, trots op blauw kunnen ze daar zijn. Trix, kop op, jullie hebben een droomjaar achter de rug! Een seizoen waar iedereen jaloers op kan zijn. Ik heb een paar mensen gesproken en die baalden natuurlijk als een dikke, vette stekker, want dit had niemand verwacht. Kijkend naar de scores gingen Trix en Senators gelijk op, maar op finals is kennelijk alles anders. Ik snap er helemaal niets van. Als ik lid van Trix was geweest (gaat nooit gebeuren hoor), dan had ik gisteravond iedereen en alles voor rotte vis uitgemaakt, 25 hamburgers naar binnen gewerkt en het dubbele aantal flesjes bier. Vervolgens was ik thuis naar m'n computer gelopen, als dat nog was gelukt, om alle fantastische herinneringen van de USA-tour nog eens te lezen en te bekijken, en nog eens, en nog eens....

Al dit bovenstaande doet overigens helemaal niets af aan de fantastische organisatie van de dag. Wat een topstadion, fijne mensen die bij de glazen deuren stonden en een leuke "booster-straat". Maar daarover in een volgende column meer, anders wordt 'ie zo lang.

Oh ja, dat briefje. Ik probeerde vanmorgen m'n notaris te bereiken maar die is met de noorderzon vertrokken, helaas kan er dus niet gecorrespondeerd worden over de inhoud van het briefje. Met andere woorden: er klopte, zoals gebruikelijk, geen bal van!

a.p.