“Wat een akelig en vervelend kamp hebben we achter de rug. Er is een poging gewaagd om nieuwe sets in te studeren, maar helaas: het is er niet van gekomen. De leden snappen het niet, zijn niet fanatiek en halen bij alles hun schouders op. Geluid produceren lukt ze ook al nauwelijks, en als er wat uitkomt is het vals. Over de trommels nog maar te zwijgen, niets gaat gelijk en het klinkt als een timmerfabriek. Gezellig was het ook al niet. Het bier is niet aangeraakt en iedereen lag vroeg op bed. Kortom, een waardeloos kamp.”

Dit soort verhaaltjes lees je nou nooit, gek hè? Elk zichzelf respecterend korps gaat tegenwoordig op kamp, of beter “camp”. De één doet dat al honderd jaar, de ander heeft het fenomeen pas onlangs ontdekt. Maar hoe dan ook, zo’n camp is ideaal, omdat je in een paar dagen tijd veel kan doen. Het mooie is dat zo’n camp na afloop altijd geslaagd is. Al vliegt de keet in de fik, al ligt iedereen in het ziekenhuis met een voedselvergiftiging, we vertellen in ieder geval dat het g-e-w-e-l-d-i-g was. En dus lees je nergens het bovenstaande negatieve verhaaltje, natuurlijk niet, nee de korpsen zijn razend enthousiast.

Dit jaar dus ook. Woorden als “weergaloos, super, fantastic, fabelhaft” vliegen ons op dit moment weer om de oren, en ook wij doen er natuurlijk vrolijk aan mee. Iedereen gaat op k(c)amp en iedereen komt als herboren weer terug. “Nog nooit zo’n goed kamp gehad, dit belooft wat voor het seizoen, het spettert, het knalt, het imponeert, het emotioneert, wat een sound, wat een snelheid, gaaf, cool, kick en, oh ja, ook veeeel beter dan vorig jaar.” Als we het dus mogen geloven, wordt het drumcorps seizoen eentje die de geschiedenisboeken in gaat als het beste seizoen ooit! Ik kijk nu al uit naar 2008 en daarna…

De grote vraag is natuurlijk of al deze mooie woorden ook de waarheid spreken? Filmpjes zouden wellicht (een beetje) helpen, maar die kom ik maar weinig tegen. Kortom, het blijft nog even afwachten tot dat eerste optreden of dat eerste contest. En als het dan zover is, en de “performance” valt ietwat wat tegen, dan kan je altijd nog met de volgende cliché’s op de proppen komen: “We missen een hoop leden, wat een klote-veld hè, ik vond ook het publiek wat matjes, de laatste repetities zijn in het water gevallen, de leden zijn zoooo moe, de focus lag verkeerd, er is te vroeg gepiekt, ze hadden het koppie er niet bij, er hangt hier ook geen sfeer , of, ik snap er ook niets van, de run was zoooo goed.”

Ik geniet hiervan, de strijd op het veld wordt ingeluid en uitgeluid met een strijd om woorden. Wie daar een meester in is, heeft psychologisch de strijd al gewonnen. Dat is natuurlijk niet uniek voor het drumcorps-wereldje, dat gebeurt overal, voetbaltrainers krijgen er speciale cursussen voor. Door de komst van internet met de populaire gastenboeken en (minder populair wordende) forums wordt die strijd alleen maar heftiger. Als maar heel veel mensen (of een paar mensen die zich voor heel veel mensen uitgeven) schrijven dat iets geweldig is, of iets waardeloos is, dan is de toon gezet.

Het schijnt écht te werken, dus, wat kan mij het schelen, laat ik ook eens een poging wagen. “Tjongejongejonge, Jubal, Jubal, Jubal toch!!!!!! Pfffffffffff, geweeeeeeeldig, echt ik heb er geen woorden voor. Wat heb ik intens genoten zeg afgelopen weekend in Someren. Het overtreft mijn stoutste verwachtingen. Ik heb Jubal nog nooooooooit zo goed gezien. Wat een sound wat een power, wat een fanatisme bij de leden. Die titel wordt met hand en tand verdedigd en blijft gewoon in Dordt, ik weet het zeker. Echt magistraal, heerlijk gewoon. De rest kan wel inpakken. Dit belooft wat voor het aankomend seizoen. Jubal, bedankt!”

a.p. (en het is nog waar ook….)