Ik moet zeggen: het streelt behoorlijk m’n ego als mensen me bijna smekend proberen te overtuigen dat ik door moet gaan met m’n column. De afgelopen week heb ik binnen de club namelijk openlijk getwijfeld of ik wel moest doorgaan met AP. De aanleiding was dat ik op last van DCE én DCN een passage uit m’n laatste column heb moeten schrappen. Ik had kritiek op het persoonlijk functioneren van een bepaald persoon, maar kennelijk mag je in ons bekrompen drumcorps-wereldje geen kritiek hebben op één bepaald persoon. Want dan zijn we beledigd en boos. Iedereen en alles heeft zich er tegenaan bemoeid, waarbij natuurlijk voor het gemak in z’n geheel niet meer werd stilgestaan bij de inhoudelijke kritiek die ik had.

Ik moest dus voor het eerst in het AP-bestaan m’n woorden terugnemen. Toen dat verzoek binnenkwam, dacht ik nog: “dikke doei, al klimmen jullie allemaal in de hoogste boom, ik ga helemaal niets aanpassen.”  In mijn ogen ben ik absoluut niet te ver gegaan. En ik kan het weten, want ík heb hier namelijk wél voor gestudeerd. In dit land ga je namelijk pas te ver als je óf discrimineert óf ernstig beledigt, en dat zit dan op het niveau “ernstige ziektes”. Daar was in de verste verte geen sprake van. Neem van mij aan: ik ben een watje in vergelijking met “professionele” columnisten in kwaliteitskranten en opinie-bladen, ik vrees echter dat die relativering niet wordt gemaakt door de heren in kwestie.

Maar goed, de politieke machten zijn ondoorgrondelijk en bovenal wil ik mijn geliefde club niet in discrediet brengen. Het bestuur had er ongeveer een dagtaak aan en dat kan toch ook niet de bedoeling zijn. En dus, na een paar dikke zuchten en een aantal keren flink slikken, ben ik m’n delete-knop maar eens gaan indrukken. Gelukkig hebben nog een paar honderd mensen de échte column gelezen en de afgelopen dagen is mij persoonlijk al tientallen keren gevraagd om de gewraakte passage alsnog te mailen. Braaf als ik ben, ga ík daar natuurlijk niet op in. En wat anderen met een gemaakt kopietje doen, tja, dat heb ik natuurlijk niet meer in de hand. Mijn doel is bereikt, iedereen weet waar het over ging. Tja, dat is de kracht van een snel medium als internet.

Eigenlijk is dit natuurlijk de doodsteek voor de A.P.-rubriek. In een land waar de premier z’n grootste concurrent een leugenaar noemt, in een land waar een politieke partij de komst van moslims vergelijkt met de opkomst van het nazi-regime in Duitsland, in zo’n land mag ik geen simpele kritiek hebben op een medewerker van DCN. Dat komt, omdat  drumcorps-mensen zichzelf zo ongelooflijk serieus nemen. Korte lontjes, enorme korte lontjes. Leuk en prachtig zo’n column, totdat de inhoud niet meer strookt met de eigen opvatting, en dan is het hek van de dam. Onsportief, vind ik dat. Maar goed, we willen kennelijk zoutloze, niets-aan-de-hand-verhaaltjes.

Wat ook wel goed is om te weten,  is dat je via zo’n “incident” mensen ook wel leert kennen. Mensen die je altijd schouderklopjes geven en “zich altijd kapot lachen”. Dezelfde mensen komen nu met het moraliserende vingertje. Ik kan daar slecht tegen, maar goed, kennelijk is het geschreven woord nog steeds een taboe. Men heeft liever dat dit soort kritiek over vijf verschillende vergader- en bestuurslagen wordt besproken. Nou, daar pas ik voor, omdat ik dan al precies weet wat er met die kritiek gebeurt.... helemaal niets.

En dan dat eeuwige gezeur dat “die AP wél op de officiële Jubal-site” staat. Dikke zucht! Inmiddels heb ik al tweehonderd keer uitgelegd dat de mening van een columnist, geen opvatting is van een bestuur. Wanneer dit argument weer wordt genoemd, is men consequent Oost-Indisch doof. Men wil het gewoon niet weten, want dát komt natuurlijk niet uit. Gelukkig zien bestuursleden dit onderscheid wel, trekken zich nergens wat van aan en vragen mij zelfs door te gaan met de column. Ja, jullie lezen het goed.

En diegenen die blijven volhouden dat mijn column niet goed is voor de reputatie van Jubal, die wil ik uit de droom helpen. Wie is dit jaar Nederlands en Europees kampioen geworden? Wie heeft aankomend seizoen een brass van ruim 45 man?  Wie heeft één van de best gelezen drumcorps-sites? Bij wie begint de optredens-agenda voor volgend jaar alweer aardig vol te lopen? Bij Jubal! Echt, neem van mij aan, daar kan een kritisch columpje van mij echt niets aan veranderen, hoe graag de bekende zuurpruimen dat ook zouden willen.

Ik wil graag de luis in de pels blijven, daarmee hopend dat de heren in kwestie iedere keer weer met angst om het hart de nieuwe AP aanklikken. Dat is mijn doel voor de komende tijd. Schoppen, aan de kaak stellen en bovenal... lachen met een vette knipoog.  Gelukkig snappen die honderden vaste A.P. lezers dat wél. En daarom, na rijp beraad, stop ik dus.... niet! (haha, gefopt...)

A.P.