In de bus

09 mei 2005

AP

Het seizoen is weer in volle gang. Optredens om de hoek, maar ook ver weg. En dan pakken we de bus, een essentieel onderdeel in het leven van een Juballer. Honderden uren hebben we met z'n allen doorgebracht in de bus, op weg naar weet-ik-veel-waar-naartoe. En je moet wat in zo’n bus. Urenlang zitten, vraagt om entertainment en andere geneugten. Jubal heeft een eigen buscultuur. Zeg maar; busgeheimen. Ik zal er een paar onthullen.

Het begint met de bus-hierarchie. Probeer als jonkie niet zomaar ergens te gaan zitten. Je wordt onherroepelijk terecht gewezen. Zeker als je een poging waagt ergens achterin de bus plaats te nemen. Helaas, die plaatsen zijn vergeven. Gewoon wachten dus, totdat iedereen zit en dan maar hopen dat er nog ergens een lege stoel te vinden is. Als iedereen zit, gaan de tassen, koelboxen, rugzakken en andere hutkoffers open. We zijn aanbeland bij de eetcultuur. Voer en drank wordt in kilo’s en liters die bus ingesleept en in een moordend tempo naar binnen gewerkt.

Als de bus eenmaal rijdt, worden altijd als eerste de TV's afgedekt. Die hebben we niet nodig, we willen eigen entertainment. Nou dat kan, want de rookies krijgen allemaal een taak. We hebben vuilnismannen, klusjesmannen enzovoort enzovoort. Toen ik rookie was, werd ik gebombardeerd tot buskaper. Een paar keer in het seizoen moest ik zogenaamd de bus kapen. Met volle colaflessen die dienst deden als geweren stond ik vervolgens te gillen: "Met je handen tegen het raam en de gordijnen dicht." Ze vonden het leuk en deden het nog ook. “Ga op de grond liggen, lever al je sieraden in!!!!” Ieder jaar zijn er nieuwe buskapers, Tegenwoordig gaat het met van die supersoakers, die in korte tijd de bus omvormen in een rijdend zwembad. Verder zijn er reisleiders die vertellen wat we gaan doen en waar we rijden. We hebben Jubal-Boulevard: een paar dames die de laatste roddels vertellen (een dagtaak). Wat hebben we eigenlijk niet? Jaarlijks worden weer nieuwe taken bedacht.

Het entertainment is broodnodig, want uren doorbrengen in zo’n veel te krappe bus is natuurlijk overleven. Je moet er wat van maken, dat kan ook met muziek. Er zitten altijd wel een paar fanatieke Amerika-gangers in de bus die dolgraag hun opnames willen laten horen van drumlines die repeteren op parkeerplaatsen. Ik kan je verzekeren: het is niet leuk om een paar uur te luisteren naar drumlines die repeteren op parkeerplaatsen. Helemaal irritant is het, als die drummers vervolgens hun stokken pakken en op de leuning mee proberen te doen. Ik krijg er meestal een tijdelijke zenuwentik door.

Zodra er op de stoelleuningen wordt getikt, krijg je te maken met de buschauffeurs: een apart slag volk. Ze heten allemaal Piet, Klaas, Henk of Karel en ze zijn communicatief niet zo sterk. Zeg maar gedragsgestoord. Meestal zijn ze ook nors en ongezellig. Ik kan me er nog eentje herrinneren die begon met de volgende mededeling. "Hallo, in mijn bus wordt niet gerookt, als ik iemand op de leuning zie zitten zet ik de bus aan de kant en de plee heb ik afgesloten omdat jullie er toch alleen maar een zooitje van maken." Ik kan je verzekeren, die man heeft geen fijne rit gehad. Hij boos, wij boos. Bus aan de kant, wij lachen, hij toch weer verder. Hilarisch was dat, maar eigenlijk te schandalig voor woorden. Wij zijn de klant, maar dat besef heb ik nog maar zelden meegemaakt.

Tegenwoordig maken we veel gebruik van een Belgische busmaatschappij, fijna gasten zijn dat. Die beginnen hun praatje met de melding dat de pintjes koud liggen. " En als ge een eurootje in het bakske gooit, dan is tie voor u." Kijk, dat is andere koek. Verder is het toilet altijd schoon en geopend en de chauffeur is ook niet te beroerd om een bakje koffie te zetten (als de bus stil staat uiteraard.) Verder weten die Belgen meestal wél in een keer de weg te vinden.

Een busreis bij Jubal is de maatschappij in het klein. Er wordt gegeten, gedronken, geslapen, gewerkt, gestudeerd. Er is volksvermaak, er wordt veel gelachen en soms ook gehuild. En ja, er gebeuren dingen die ook na deze column blijven vallen onder de Jubal-busgeheimen. Gewoon lid worden en je komt er vanzelf achter.

a.p.