Vrijdagavond was de nieuwjaarsrepetitie. Eerlijk is eerlijk, het had niet de sfeer van de eeuwenoude oudejaarsrepetitie. Tijdens zo'n oudejaarsrepetitie zit je nog helemaal in de feestdagen-sfeer. Daar had ik het op de zevende januari alweer aardig mee gehad. Maar goed, het mocht de pret niet drukken. Een hoop oude bekenden gezien en wéér geen waardeloze prijs gewonnen in de hilarische loterij. En hij was wat zoet, maar oké de "champagne" was redelijk goed weg te spoelen.
De avond is vooral bedoeld om her en der eens rond te kijken en wat spannende indrukken op te doen voor het komende seizoen. Ik ben overal wezen keken. Bij de guard bijvoorbeeld, die lekker stonden te stressen voor hun eerste winterguard-avondje uit. Ik heb al eerder aangegeven dat ik weinig verstand heb van guard, maar het zag er hoopvol uit. Gelukkig een serieus programma dit maal en geen komische show met ingewikkelde verkleedpartijen en rare decorstukken. Gewoon lekker basic met goede muziek, het lijkt me een prima keus voor een "herintreder".
Hoe zou het gaan met de nieuwe toeters. Nou, de zilveren toeters, die -als je ze een paar weken niet poetst- weer langzaam goud worden, beginnen steeds beter te klinken. Vrijdagavond werd dat fantastische nummer Adios Nonino ingestudeerd. Helaas zonder bandoneon (zou dat mogen?) en Maxima en Alex waren ook in geen velden of wegen te bekennen. Maar de sfeer had het wel. Het is een open deur, maar ik zeg het toch: dat belooft wat!
Over deuren gesproken. Ook de trommels gooien hun deuren op zo'n avond open. De snares brengen de eerste verrassing, ze staan namelijk behoorlijk scheef. Kan niet kloppen, dacht ik nog. De snare-standaards zullen wel aan vernieuwing toe zijn. Een beetje door hun voegen gezakt en ze wijken allemaal naar links af. "Oh, het hoort zo." En, natuurlijk, het is geen modegril, er is écht, écht over nagedacht. Het is allemaal na te lezen op deze site; zo ongeveer een complete studie die begint in de oertijd. Quality of sound, softspot, machanismes, ergonomie, spierbelasting: Ik dacht dat het draaide om twee stokken die je op een vel laat vallen?! Nee hoor, dit is een serieuze bezigheid en het wordt dan ook hoog tijd voor een Hogeschool voor Snarespelers. Ach, ik kijk vooral of het er leuk uit ziet. En eerlijk is eerlijk, het went snel en het ziet er "natuurlijk" uit.
Die snares, hoe stoer zo ook zijn, vallen overigens helemaal in het niet bij de cymbal-line. Beste columnlezers: Ik voorspel dat dit de line der lines wordt dit jaar. Ze kwamen wat sullig het oefenlokaal binnenhobbelen, maar als er eenmaal wordt afgeteld weet je werkelijk niet wat je ziet. Strak, strakker, strakst. Ik weet het, ze hebben nog geen stap op het veld gelopen en nog geen optreden gehad, maar als zij zo doorgaan, gaan deze jonge mannetje alle harten stelen. Tjongejonge, wat een gediciplineerde line is dat, nooit geweten dat bekkens zo muzikaal kunnen zijn. Nooit geweten dat je zoveel uit zo´n "simpel" instrument kan halen. Het lijken wel robots. Over elke move is nagedacht. Ze hebben er een fan bij en er zullen er nog veel volgen.
Kortom, we moeten nog een paar maandjes wachten, maar ík ben alvast klaar voor Koninginnedag. Nog 110 nachtjes slapen (zucht).
a.p.