The Glassmen, ze zijn weer weg voordat je er erg in hebt. Woensdagavond kwamen ze aan in Dordt en vrijdagavond gingen “de sterren” alweer naar België. Een bezoekje van zo’n 48 uur aan de oudste stad van Holland: de leden hebben alleen een sporthal, voetbalveld en stadion gezien, maar natuurlijk vonden ze alles weer “amazing”. Het bezoek van de glasmannen trok veel drumcorps-fans. Waar ze allemaal vandaan komen? Het maakt niet uit, ze zijn er blijkbaar nog; 1500 man zat er op de tribune, helemaal vol van de tien tot de tien. Vijf jaar geleden was drumcorps op sterven na dood. Nu staat het parkeerterrein vol met vrachtwagens en bussen van drumcorps en lopen rond zes uur de mensen in lange rijen naar het stadion.

Echt heel imponerend is dat FC Dordrecht stadion natuurlijk niet: geen hoge tribune, geen mooie toegangspoort of zoiets. Nee, gewoon op z’n Dordts: vier simpele tribunes, een veld in het midden en vier stadionlampen. Overigens was The Glassmen met dit laatste erg gelukkig, want na het optreden in Frankrijk (twee volgspots aan de zijkant in het pikkedonker), begonnen die Amerikanen te denken dat de “uitvinding stadionlamp” aan Europa voorbij was gegaan. Toch weten drumcorps-fans op elke plek, hoe mooi, lelijk, klein of groot die ook is, een aardig feestje te bouwen. Het werd een mooie avond. De man van de muntjes wist niet wat ‘m overkwam. Normaal voetbalfans gewend, en nu van die muziek-watjes. Nou, laten we het er maar op houden dat ’t dorstig weer was.

En dan die VIP-tribune, die  was keurig afgezet en onderscheidde zich duidelijk van de overige vakken. Die overige vakken waren voor het plebs. Op de VIP-tribune  zaten enkel de rijken der aarden: enkel pluche, kaviaar, hoedjes, skyboxen en veel, heel veel champagne. Het klassenverschil werd nog eens extra geaccentueerd door de rood-witte linten. Speciaal puntje van aandacht wil ik nog vestigen op de toiletten. Een genot voor iedere hygiëne-specialist, de geur van bosviooltjes komen op je af, de glanzende wc-potten zijn een lust voor het oog en het WC-papier was van een zachtheid, ongelofelijk. U begrijpt, ik overdrijf: de wc’s mochten deze avond geen wc’s heten: het was een ranzige poel van verderf, waar het rioolwater letterlijk via de voordeur naar buiten stroomde.

Maar een echte drumcorps-fan laat zich niet kisten, want het programma maakte alles goed. En daarmee zijn we bij dé vraag van de avond aangekomen. An Evening with the Stars, een avond met de sterren. Maar wie waren vrijdagavond nu de échte sterren? The Glassmen? Het corps gaf een aardige demonstratie drumcorps en wist het publiek op de banken te krijgen, ook ik ben maar even gaan staan. Maar is in het land der blinden niet één oog koning? Met andere woorden: als ik aankomende zomer de DCI top 12 ga bekijken, zou The Glassmen zo maar eens een perfect plas-moment kunnen zijn (hopelijk op schone wc’s). Verder natuurlijk wel goed gewoon, dat begin is echt geweldig en het blijft super om een full-corps aan het werk te zien, zo is drumcorps bedoeld. Kortom: mijn sterren van de avond.

Toch laten diverse fans openlijk weten dat zij Northern Star vrijdagavond grotere sterren vonden, beter dus dan the Glassmen. Volgens mij snap je het dan niet echt. Ik heb het vrijdag toch ook weer geprobeerd. De Engelsen wisten de lengte van hun show ten opzichte van Dordrecht te verdubbelen: van drie naar zo'n zeven minuten. Maar verder? Zijn het dan toch die overdreven decorstukken die mij te veel afleiden. Kortom,  ik zie het (nog) niet. Ga het in september weer proberen. Wat ik wel zie is de opmars van Beatrix, die opmars wordt op het veld niet in een erg hoog tempo gelopen, maar dat hoeft ook niet altijd. Een maand geleden stond ik in Sliedrecht en vond het niet heel erg best. Na een maand is het al een wereld van verschil, alhoewel ik het wél weer een typische Trix-show vind, waar een beetje spanning, sensatie en risico met de grootste zorg wordt vermeden. En dat zijn nou nét de ingrediënten waar ik zo van houd. Maar goed, ieder z’n meug. Een degelijk product, en degelijkheid word door de regel meestal goed beloond.

Het zal jullie niet verbazen dat toch Jubal dit jaar mijn favoriet is. Een kritische bezoeker schrijft ergens op een forum dat Jubal wel spektakel bracht, maarrrrr….. Ik denk als je spektakel brengt, dat er geen “maar” kan volgen, anders is het geen spektakel. Kortom een beter compliment kan de club niet krijgen. Inderdaad, één en al spektakel: en dat het hier en daar ruw, te hard of nog wat onduidelijk is? Denk na, kijk om je heen, besef wat Jubal de komende weken gaat doen en begin dan opnieuw te rekenen. Of geniet gewoon, zonder dat eeuwige vergelijk.

Tot slot nog even die “spectaculaire” DCI-fanfare tune. Ik zeg: afschaffen!!!! Daar vond ik nou werkelijk geen bal aan. De uitvoering was redelijk dramatisch, de tuba-line leefde in een eigen wereldje en liep een maat voor, of achter, dat kan ook. En het nummer zelf: één grote gaap, zonder een duidelijk doel. Dan nog liever “Blijf bij mij Heer.” Jammer dus, maar de échte muziekkenners zullen er wel anders over denken en dit onderdeel bovenaan de “sterren-ladder” van de avond zetten.

a.p.