Het Wereld Muziek Concours in Kerkrade heeft zich op de eerste dag weer van z’n allerbeste kant laten zien: NOT! Kunnen wie hier spreken van een aanfluiting van de allerbovenste plank? Ja, we kunnen hier spreken van een aanfluiting van de allerbovenste plank. Op dit evenement waar alles valt of staat bij de aanwezigheid van muzikanten waren de muzikanten van ondergeschikte betekenis. Ik kreeg zelfs het vermoeden dat de aanwezigheid van al die muziekkorpsen vooral als erg lastig werd ervaren, omdat de almachtige opening met bijbehorende live-uitzending op het programma stond waar overigens niet door heen te komen was.

De giller van de dag is natuurlijk het gegoochel met de schijnbaar ingewikkelde plaatsnaam waar Jubal al meer dan 98 jaar vandaan komt. Geacht WMC, Jubal is de naam... uit Dordrecht, aangenaam! Nee, we komen niet uit Dedemsvaart, niet uit Hilversum (’t mot toch niet gekker worden), maar gewoon uit de oudste stad van Holland, het wonderschone Dordrecht. Excuses? Sorry? Een telefoontje om het goed te maken? Tuurlijk niet, het WMC heeft het zo druk. Druk met mismanagement. Ik zou niet weten waar ze het zo druk mee hebben, in ieder geval niet met de muzikanten, want die liepen er zaterdagavond voor spek en bonen bij. Het ging door merg en been om tijdens onze show op die koeienvideowalls “Dedemsvaart” te zien staan. Tuurlijk uit Dedemsvaart komt ook een prima Jubal-korps en inderdaad, die waren er ook. Een extra reden om dat van te voren goed te checken, niet bij het WMC; het enige muziekconcours ter wereld waar de muzikanten worden verwaarloosd. Die oorkonde was natuurlijk de giller van de dag. Hoe durf je het uit te reiken! Dus graag een nieuwe, correcte oorkonde, per express-post maandagochtend op de deurmat. Of beter, misschien kan iemand van het WMC 'm persoonlijk in Dordrecht komen overhandigen, weten jullie gelijk waar dat plaatsje (3x groter dan Kerkrade overigens) ligt.

Blijft het daar bij? Natuurlijk niet, het WMC heeft duidelijk weer vier jaar liggen slapen en werkelijk niets gedaan met de kritieken van al die korpsen die heel wat professioneler uit de hoek komen dan die amateurs uit Kerkrade. Zo blijf ik het werkelijk schandalig vinden dat de staf de show niet vanaf een goede plaats kan zien. De staf die het mogelijk maakt dat zoiets prachtigs op het veld loopt te rennen en vliegen. Ja, je kan een kaartje kopen voor veertig (!!!!) euro en je krijgt drie hele toegangskaarten. Drie! Vele korpsen hebben dit probleem meerdere malen aangekaart, het WMC zou ermee aan de slag gaan. Wat krijg je? Groene papiertjes waarmee je in de verste uithoek van het stadion kan plaatsnemen. Het uitzicht was sowieso al waardeloos, omdat er om de vijf meter rondom het hele veld complete flats van speakers waren opgestapeld voor die flutopening met Ellen ten Damme (wel geile rode laarzen, dat wel).

Over speakers gesproken, de presentatie was in handen van Jo Weerts. Tja, ik heb de goede man een aantal keer gesproken, had hoge verwachtingen, maar..... het blijft een moeilijk vak. Wat mij nog het meest stoorde, was dat er totaal geen enthousiasme is zijn verhaal zat, hij was timide, terughoudend, soms onverstaanbaar zacht en saai. En het omroepen van die talloze auto’s die verkeerd geparkeerd staan, dat kan natuurlijk echt niet. Rot op met al die huishoudelijke mededelingen, sleep die auto’s gewoon weg of steek ze van mijn part in de fik. Lekker voor een korps dat stijf van de stress staat opgesteld en nog effe mag wachten tot de eigenaar van de blauwe Peugeot 106 zich kenbaar heeft gemaakt. Wederom totaal geen respect voor de muzikanten, maar o ja, die deden er niet toe op de eerste dag van het WMC. Ik zou zeggen Jo, effe een paar pepers in je achterste, wakker worden en knallen!

De finale was misschien wel de allergrootste aanfluiting. De uitslag werd er even doorheen gejast, want de live-uitzending begon en dus was er geen tijd voor de muziekkorpsen. Hebben we daar zo hard voor getraind? Alleen de drummajors en tambour-maitres mochten het veld op om de oorkondes in ontvangst te nemen. De leden konden op een nat en winderig parkeerterrein buiten het stadion blijven wachten. Een drankje ter compensatie? Een warme kleedruimte? Een zaaltje met een tv-schermpje zodat de muzikanten het kunnen volgen? Tuurlijk niet, stel je voor. Ja, nog één beleefheidsrondje door het stadion, wel snel, want we moeten door....

Ben je dan niet blij met de punten AP? Ik werd na aflloop door mensen gefeliciteerd met de punten, 1217,5 punten. Moet ik hier blij mee zijn? Geen idee, geen mens weet wat het betekent, al waren het er drieduizend, het zal wel. Het zijn er inderdaad heel veel, nog nooit heeft een korps op het WMC zoveel punten gehaald, wat dat betreft hebben we een primeur. Het enige wat telt is dat we meer punten hebben behaald dan Beatrix uit Dordrecht, wat op een WMC nog nooit is voorgekomen en een redelijk syndroom begon te worden. Daar zijn we gelukkig van af. Over Trix gesproken, daar gebeurde ook iets merkwaardigs. De drummajor begon de show, terwijl de jury nog in geen velden of wegen te bekennen was. Speaker Jo had ook nog niet de woorden “Start your show” uitgesproken. Het was hilarisch om te zien, grote paniek vooraan het veld. Juryleden (in een driedelig pak, zit zo comfortabel als je over een veld moet rennen) kwamen op een drafje aangelopen en begonnen na één minuut pas met jureren. Had de show afgebroken moeten worden, diskwalificatie? Dit is gelukkig niet gebeurd, maar suf was het wel. De show van Trix was overigens verre van suf. (Waar waren jullie trouwens na afloop?)

Het WMC gaf een feestje voor zichzelf en wij waren niet uitgenodigd, dat is het algehele gevoel wat overheerst. We hebben niemand gezien van het WMC, geen gelukwens, geen felicitatie, daar hadden de heren geen tijd voor. Het draaide om mantelpakjes, grote glazen wijn, slechte parfums en foute stropdassen, Limburg op en top dus! Een vol stadion? Aan mijn hoela, het was nog niet voor de helft gevuld. En waar was dat gezellige muzikantendorp om zo lekker “ te verbroederen” met collega-muzikanten? Oh, dat was dat met rode linten afgezette stuk parkeerplaats met een verdwaald standje en hapkarretje. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Geacht WMC, jullie snappen er niets van. Oogkleppen af en ga eens luisteren wat er leeft bij de muzikanten (dat zijn mensen met instrumenten in hun hand), want anders komt er een tijd dat de M uit WMC verdwijnt en dan wordt het een WC, en wat doe je daar? Inderdaad.

Ik ben er, net als vier jaar geleden, weer voor vier jaar klaar mee. Het WMC? Laat me niet lachen....

a.p.